บทที่ 49 รู้ตัวเมื่อสาย (50%)

“หมอน้ำครับ ตื่นได้แล้วครับ”

“อือ…” คนถูกก่อกวนครางประท้วงในลำคอ แล้วปรือตาขึ้นอย่างเกียจคร้าน ครั้นเห็นหน้าหล่อๆ ลอยอยู่เหนือใบหน้าก็หลุดอุทานออกมา

“เมศ!”

“ทำไมถึงมาหลับอยู่ที่นี่” ปรเมศก้มลงเอ่ยถามคนที่เขาจับมานอนหนุนตัก แล้วจ้องใบหน้าขาวกระจ่างใสทว่าเจืออิดโรยอย่างไม่ละสายตา

“ง่วง…” ธารธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ